De eerste deelvraag van dit onderzoek is gericht op de management strategieën die waarneembaar zijn binnen de residenties van het DCR network. De management strategie is als thema opgenomen in het onderzoek omdat het onderwerp veel zegt over de samenhangende kenmerken. Een management strategie is nauw verbonden met het doel van een cluster, de mate van overheidsinvloed, de financiering en de manier waarop een residentie tot stand is gekomen (Brooks en Kushner, 2001). Dit thema is in het resultaten hoofdstuk op basis van drie onderwerpen besproken; het management, de financiering en de overheidsinvloed. Op die manier is in kaart gebracht welke verschillen en overeenkomsten er bestaan tussen de leden.
Een opmerkelijk gegeven is dat tien van de elf residenties zijn ontstaan vanuit een bottom-up besturing. In deze gevallen is het initiatief om het cluster op te richten niet vanuit de overheid gekomen maar vanuit een woningcorporatie, een vastgoedbeheerder of een ondernemer. Volgens Hitters en Richards (2002) kan creativiteit en innovatie ontstaan wanneer er weinig top-down besturing heerst. Wat dat betreft bevinden de DCR-leden zich dus in een gunstige situatie. Aan de hand van de management strategieën van Brooks en Kushner (2001) zijn de leden gecategoriseerd. Brooks en Kushner (2001) onderscheiden vijf soorten strategieën; designation, development, donation, direction en domination. De strategie die het meeste voorkomt is development. Dit is de vorm waarin het management private participatie stimuleert en werkt aan de ontwikkeling van het cluster door activiteiten te organiseren. Deze activiteiten dienen als aanzet om de stad verder te ontwikkelen (Brooks & Kushner, 2001).